Jason & Valerie

[Esmee]

Valerie Smith


Met trillende handen legde ik mijn telefoon neer, het voelde alsof ik niet meer kon ademen. Het voelde echt alsof dit het einde was voor mij. Ik had zojuist te horen gekregen dat mijn broer Rex door meerdere schoten in zijn lichaam was overleden aan interne bloedingen. Dit had echt nooit moeten gebeuren, zeker niet met hem. Nadat de jongen aan de telefoon had gezegd dat mijn broer dood was, was alles een waas. Ik herinnerde me vaag iets over dat het niet veilig was voor mij om te blijven waar ik was, alleen, in dit appartement in een van de slechtste buurten in de hele staat. Ze zouden me op komen halen. Wie wist ik niet, Rex praatte nooit over wat hij deed. Ik voelde me machteloos en vooral heel erg alleen op dit moment. Na wat kleding in een tas gepropt te hebben hoorde ik al de bel gaan, ik had net al buiten auto's gehoord en verwachtte ze dus ergens al. Mijn ogen waren rood en opgezet, er zat mascara over mijn wangen en ik zag eruit alsof ik zelf dood was geschoten. Met een beetje tegenzin trok ik de deur open, het voelde alsof ik alles deed op de automatische piloot. Ik had geen idee wat ik deed. Ik zag drie jongens van mijn broers leeftijd staan, degene in het midden zag eruit als een leider, ze zeiden geen woord en ik merkte aan ze dat ze ook erg geschrokken waren.

[Deems]

Justin.
Ik haatte het om dit soort nieuws te brengen. Nadat ik de telefoon weer had neergelegd, pakte ik mijn spullen en riep Thomas en James. Ik zocht de sleutels van de auto en liep er daarna met de jongens heen. Aangezien de dood van Rex nog erg nieuw was en er nog meer dingen konden gebeuren, wilde ik niet dat zijn zusje, Valerie alleen bleef. Blijkbaar bleef ze ook letterlijk alleen achter. Ik wist niet heel veel over Rex, enkel dat hij een goede jongen was, maar over zijn leven wist ik niks. Ik reed op het adres af en toen we er waren belde ik aan. Valerie opende de deur en het gaf weer een steek in mijn hart om haar te zien. Ze zag er slecht uit, verschrikkelijk slecht. En het nieuws was pas net gebracht. Ik liep met de andere jongens naar binnen en een voor een trokken we haar naar ons toe.

[Esmee]

Valerie

Nog snikkend liet ik me vast houden door de jongens, dit waren mijn broers beste vrienden. Hij praatte over ze alsof ze zijn eigen bloed waren. Het deed gewoon pijn om aan hem te denken op dit moment. Een van de jongens pakte mijn tas van me aan zodat ik deze niet hoefde te dragen.

[Deems]

Justin.
Ik pakte haar steviger vast en streelde door haar haren.’We zullen goed voor je zorgen oke? Ik heb het beloofd.’ Ik liet haar los en nam haar mee naar buiten toe, sloot daarna alles af en liep door naar de auto. Ik liep haar eerst instappen en stapte daarna zelf in en startte de auto.

[Esmee]

Valerie

Ik veegde langs mijn wangen. We reden een lange tijd en kwamen uiteindelijk aan aan de andere kant van de stad, het was een best groot huis van wat ik vanaf buiten kon zien. De hele rit had ik niks gezegd, ik wist ook niet wat ik op dit moment in godsnaam kon zeggen.

[Deems]

Justin.
Toen we er waren, stapte ik uit en pakte Valerie haar spullen.’Een van de meiden heeft een kamer voor je klaargemaakt, daar mag je slapen. Verder ben je gewoon vrij in het huis.’

[Esmee]

Valerie

"Mag ik in mijn broers kamer?" Vroeg ik twijfelend, ik wist dat hij hier ook gedeeltelijk woonde. Ik keek naar de jongen die voor me stond en pakte mijn tas wel aan, ik voelde me ergens een beetje schuldig dat ze alles voor mij deden.

[Deems]

Justin.
Ik keek naar haar en knikte.’Eh ja tuurlijk?’ Ik liep naar Rex zijn kamer en opende de deur.’Je broer was erg netjes dus.. Ja. Zal ik helpen met het bed verschonen?’

[Esmee]

Valerie

Bij de geur en de gedachte aan Rex kreeg ik alweer het gevoel in mijn buik alsof ik over de kop ging in een achtbaan. Mijn ogen keken een beetje moe en verdrietig door de kamer heen, er lag wat kleding van hem, wat opladers en wat andere spullen die hij hier nodig had. Het voelde raar om hier te zijn. Ik liet mijn tas op de grond zakken en schudde mijn hoofd uiteindelijk om zijn vraag te beantwoorden. "Ik ben eh, trouwens Valerie," Kwam er een beetje langzaam uit, toen ik me bedacht dat ik me nog niet eens had voorgesteld. Ik wist wel dat ze wisten wie ik was, maar ik wilde gewoon weten hoe hun heetten.

[Deems]

Justin.
Ik knikte.’Justin, Thomas en James zijn onder en de rest komt later thuis.’ Ik keek de kamer wat rond en zuchtte zachtjes.’Het spijt me. Dit had niet moeten gebeuren, maar goed..’